Van Baarn naar Tokio: Omgaan met tegenslag

Op weg naar Tokio sponsoren we Marjolein Buis. In haar vierde blog schrijft ze over omgaan met tegenslag. Praktische tegenvallers in haar dagelijkse opereren en fysieke tegenvallers waardoor zij haar trainingsschema’s niet kan volgen vanwege blessures.

u0022Bij het lezen van haar blog komt bij mij op: ‘shit happens’, er het beste van maken, vindingrijk zijn, hulp zoeken, ‘wat kan ik WEL doen?’. Onverwachte (en ook verwachte …) tegenvallers zijn niet te vermijden. In de VX-context bijvoorbeeld een opdracht die niet doorgaat, een veel langer dan verwacht durende screening, een project waarin het niet gaat zoals je wilt en moet stoppen, ziek worden en even uitgeschakeld zijn of niet van huis kunnen. Marjolein’s houding ‘wat kan ik WEL doen?’ spreekt mij erg aan. Het glas halfvol zien in plaats van half leeg.u0022

Omgaan met tegenslag

u003cstrongu003eGeschreven door Marjolein Buisu003c/strongu003ernIk heb in mijn leven heel wat tegenslagen te verwerken gehad. Wanneer ik dat zeg, denkt (bijna) iedereen aan dat ik in een rolstoel terecht ben gekomen. Maar evengoed ging het om alledaagse dingen, zoals een onvoldoende voor een proefwerk, mijn auto die niet wilde starten en het aan laten branden van een plaat koekjes in de oven. Ik zal jullie in deze blog wat voorbeelden geven van tegenslagen die ik dit jaar heb gehad als rolstoeltennisser en vertellen hoe ik er mee omgegaan ben.rnrnu003cstrongu003eGeen autornu003c/strongu003eTijdens de Grand Slams geniet ik van de enorme luxe dat ik een auto voor het toernooi kan bestellen om me op te halen bij mijn hotel en me naar het tennispark te laten rijden en omgekeerd. Aan het begin van dit jaar, op de ochtend van de loting van de Australian Open, stonden mijn coach en ik voor het appartement te wachten op de auto. Maar die kwam niet. Na een tijd wachten belde ik met de transportdienst en mij werd verteld dat de auto onderweg was. Na een half uur wachten hoorde ik bij een volgend telefoontje dat de chauffeur onbereikbaar was en dat het vanwege de drukte zeker een half uur zou duren voor een nieuwe auto voor zou kunnen rijden. Dat betekende dat ik te laat zou komen bij de loting, waarbij ik aanwezig moest zijn. Ik raakte gefrustreerd, maar besefte dat de centralist er niks aan kon doen. Ik besloot om zelf alternatief vervoer te regelen. Ik boekte een Uber taxi en twee minuten later kwam een auto voorrijden. Zo kwamen we gelukkig nog precies op tijd aan en kon ik bij de plechtigheid aanwezig zijn.rnrnu003cstrongu003eTennisarmrnu003c/strongu003eMijn grootste tegenslag dit jaar was mijn blessure. Ik was in het verleden al wel eens een of twee weken uitgeschakeld geweest vanwege een blessure. Maar nooit maandenlang, zoals dit jaar het geval was. Ik liep in maart tijdens een toernooi een tennisarm op. Dat betekende dat ik een periode niet kon tennissen en het daarna heel rustig weer moest opbouwen. Als je normaal een paar uur per dag tennist, is het een flinke tegenvaller als dat niet meer kan. Het liefste had ik het herstel volledig in eigen hand gehad, maar dat ging niet. Ik moest de tijd zijn werk laten doen en me daarbij neerleggen. Gelukkig kon ik dat. Daarbij was het belangrijk dat ik mijn arm absoluut niet overbelastte en daar heb ik heel goed op gelet. Was er toch nog mooi iets wat ik wél actief kon doen. Trainingen en toernooien werden geschrapt en we stelden een alternatief trainingsprogramma op. Drie keer per week mocht ik 45 minuten tennissen en langzaamaan werd dat meer. Soms volgde een terugval en moesten we weer wat tennistrainingen schrappen. Maar gelukkig ging het steeds beter. Ook de fysieke trainingen moesten aangepast worden. Ik kreeg een nieuw fitnessprogramma en in plaats van zwemmen ging ik buiten met mijn handbike fietstochten maken. Door het wegvallen van diverse toernooien ontbrak het me aan wedstrijdritme en raakte ik veel punten voor de wereldranglijst kwijt. Toen ik fitter werd hebben we diverse extra toernooien toegevoegd aan mijn wedstrijdkalender, om weer ritme op te doen en later in het jaar punten te pakken voor de ranglijst.rnrnMet het wegvallen van veel trainingen in het voorjaar had ik opeens veel vrije tijd. Om me mentaal lekker te blijven voelen, besloot ik die tijd goed te besteden. Ik nam me voor om veel tijd in mijn studie te steken, maar er kwam iets anders moois op mijn pad: een nieuwe woning. Het kwam goed uit dat ik veel vrije tijd had, want in een koopwoning gaat heel veel tijd zitten! Ik haalde er ook nog eens veel vreugde uit.rnrnu003cstrongu003eGeen bagagernu003c/strongu003eEen paar weken geleden vloog ik vanuit Italië naar een toernooi in Frankrijk. Helaas bleek bij aankomst dat mijn bagage achtergebleven was in de buurt van het Colosseum… Ik zou mijn spullen pas 24 uur later krijgen. Op het vliegveld kocht ik wat toiletspullen. De volgende ochtend was ik vroeg uit de veren, want ik wilde me zo goed mogelijk voorbereiden op het toernooi. Natuurlijk kon ik nog niet tennissen, want ik had nog geen rackets en wielen. Mijn kleding was natuurlijk ook niet aangekomen. Mijn collega-tennissters, van wie ik kleding zou kunnen lenen, kwamen pas later op de dag in Frankrijk aan. Gelukkig kon ik me redden met een korte broek van mijn coach. Niks mis met een omgeslagen herenbroek als het 25 graden is en je zelf alleen een warme joggingbroek hebt! Sportief gekleed gingen mijn coach en ik de fitness in. Na de krachttraining heb ik de wachttijd nuttig besteed door mijn laatst gespeelde wedstrijd te analyseren met behulp van de video-opname die ik had gemaakt. Toen aan het einde van de middag eindelijk de bagage arriveerde, zijn we alsnog de tennisbaan opgegaan voor een goede trainingssessie. Dat we de welkomsttoespraken en loting daardoor misten, namen we graag voor lief. We waren precies op tijd klaar voor het diner!